مطالعه سیستماتیکی ماهی برزم معمولی (barbus pectoralis )رودخانه کارون با تاکید بر بررسی های کاریولوژیکی و خواص ضد باکتریایی موکوس آن.

ماهی باربوس پکتورالیس (barbus pectoralis) متعلق به رده ماهیان استخوانی، جنس باربوس و خانواده سیپرینیده می باشد. هنوز کاملاً مشخص نشده است که دو گونه باربوس پکتورالیس و باربوس باربولوس(barbus barbulus) متعلق به یک گونه واحد هستند و یا اینکه در دو گونه مجزا طبقه بندی می شوند، در این مطالعه هر دو نمونه مورد بررسی کاریوتیپی قرار گرفتند. 95 قطعه ماهی باربوس پکتورالیس و 80 قطعه ماهی باربوس باربولوس از صیدگاه های مختلف در رودخانه کارون جمع-آوری و به صورت زنده به آزمایشگاه منتقل شدند. مطالعات بیوسیستماتیک(فرمول فلس ها، تعداد شعاع های باله ها، فرمول دندان-های حلقی و تعداد میله های آبششی) انجام شده بر روی آن ها، هیچ تفاوت فاحشی میان دو گونه نشان ندادند. البته مطالعات بیومتری(طول کل، طول استاندارد، ارتفاع بدن و غیره) نشان داد که در گونه باربوس پکتورالیس، نمونه های ماده نسبت به نمونه-های نر، اندازه بدنی بزرگتری دارند. نسبت جنسی کل در گونه باربوس پکتورالیس 1:1 محاسبه شد. نسبت جنسی این گونه به تفکیک ماه نیز محاسبه شد که نتایج نشان دادند که این گونه نسبت جنسی ثابت ندارد بلکه در ماههای مختلف نسبت جنسی آن متفاوت است. در این مطالعه، همچنین، گونه باربوس پکتورالیس مورد تجزیه آنالیتیکی قرار گرفت(ماهیچه ها) و نتایج حاصل عبارت بود از: 6/24% پروتئین، 5/7% چربی، 3/3% خاکستر و 65% آب. سپس جهت تعیین کاریوتیپ نمونه ها، پس از تهیه نمونه خون از آبشش های ماهی زنده، نقشه کاریوتیپی و عدد کروموزومی آن ها با استفاده از روش رنگ آمیزی کروموزومی گیمسا و g-band تهیه شد که در هر دو گونه بررسی شده، عدد کروموزومی 2n=50 بدست آمد. در این بررسی، همچنین خاصیت ضدّ باکتریایی موکوس ماهی باربوس پکتورالیس مورد مطالعه قرار گرفته است. نمونه های موکوسی از سطح پشتی و جانبی 50 قطعه ماهی، تهیه شد. این نمونه ها بلافاصله به میکروتیوب های استریل منتقل شده و تا زمان استفاده، جهت جلوگیری از رشد باکتری ها، درون فریزر نگهداری شدند. نمونه های موکوسی با غلظت های 300 ،400 و 500 میلی گرم در میلی لیتر(رقیق شده با سرم نمکی 9/0 درصد) تهیه شده و با ورتکس به خوبی مخلوط شدند.، با روش انتشار دیسک و با استفاده از دیسک های استاندارد و استریل، خاصیت ضد باکتریایی نمونه های موکوسی بررسی شد و قطر ناحیه مهاری اطراف هر دیسک، بر حسب میلی متر اندازه گیری شد و به عنوان اثر ضدّ باکتریایی موکوس ارزیابی شد. خاصیت ضدّ باکتریایی موکوس در برابر 11 گونه باکتری بررسی شد که عبارتند از: اشریشیاکولی، سالمونلا تیفی، سودوموناس آئروژینوزا، استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس لیچنیفرمیس، یرسینیا انتروکولیتیکا، آرکانوباکتریوم پیوژنز، استرپتو کوکوس، کلبسیلا پنومونیه، آئروموناس هیدروفیلا و یرسینیا روکری. بیشترین تأثیر نمونه های موکوس، در مقابل گونه های اشریشیاکولی و سالمونلا تیفی وکمترین تأثیر علیه استافیلوکوکوس اورئوس مشاهده شد. نمونه های موکوسی در مقابل سایر گونه های باکتریایی تأثیری نداشتند. ترکیباتی مانند لیزوزیم ها و ایمونوگلوبولین ها که از اجزاء سیستم ایمنی طبیعی بدن هستند، در موکوس پوستی ماهی ها وجود دارند و به آن خاصیت ضد باکتریایی می دهند.